Ομιλία του Γιώργου Ανδρέου στη Λειβαδιά την Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012
Kυρίες και κύριοι καλησπέρα και καλώς ήρθατεΣας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή να ανταποκριθείτε στην πρόσκλησή μου. Η παρουσία σας μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.
Ιδιαίτερα ευχαριστώ για την παρουσία του τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, πρώην Υπουργό και προσωπικό μου φίλο Πέτρο Τατούλη, του οποίου η καθαρή διαδρομή, η θαρραλέα και ανεξάρτητη σκέψη και αντίληψη των πραγμάτων και η επιτυχημένη πορεία στην Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι γνωστή πιστεύω σε όλους και επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις. Θεωρώ ότι στις μέρες που ζούμε το παράδειγμα του τρόπου που πολιτεύεται είναι μάθημα για όλους μας.
Επίσης ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Ευρωβουλευτή κ. Θόδωρο Σκυλακάκη, που και αυτός με τιμά με την φιλία του. Η πολιτική και η τεχνική και επαγγελματική εμπειρία του Θόδωρου, οι γνώσεις και οι σχέσεις του, πιστεύω πως θα είναι χρήσιμο εργαλείο για την χώρα και ευελπιστώ και την Βοιωτία στο άμεσο μέλλον και στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Ευχαριστώ επίσης τους κ.κ. Δημάρχους , Αντιδημάρχους και τους Περιφερειακούς και Δημοτικούς Συμβούλους που με τιμούν με την παρουσία τους.
Θα ήταν σοβαρή παράλειψή μου αν δεν ευχαριστούσα δημόσια την οικογένειά μου, τη σύζυγο και το γιό μου, για την στήριξη και συμπαράστασή τους στην δύσκολη αυτή επιλογή μου.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Όπως αναφέρω και στο προσωπικό site που δημιούργησα στο διαδίκτυο για τις ανάγκες της σύγχρονης επικοινωνίας, αποφάσισα - στην δυσκολότερη ίσως μεταπολεμικά περίοδο για την χώρα μας - να ασχοληθώ ενεργά στην κεντρική πολιτική σκηνή. Κι αυτό αν και η επιτυχής επαγγελματική πορεία και η κοινωνική μου καταξίωση, μου επέτρεπαν να περάσω ανέμελα και ξεκούραστα τα επόμενα χρόνια. Το αποφάσισα γιατί θύμωσα και θυμώνω κάθε μέρα περισσότερο για το κατάντημα της χώρας και ανησυχώ για το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι κανένας δεν δικαιούται να απέχει, στις δύσκολες αυτές ώρες, πολλώ μάλλον αυτοί που μπορούν να προσφέρουν ουσιαστικά. Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι, στις εκλογές που έρχονται , στα κριτήρια επιλογής των προσώπων που ζητάνε την ψήφο σας, πρέπει, εκτός από την ικανότητα και την εμπειρία, να προσθέσετε και κριτήρια ηθικής τάξεως.
Πιστεύω επίσης ότι, στις κρίσιμες ώρες που ζούμε, η ψήφος οργής και αγανάκτησης σε δυνάμεις ακραίων και καταδικασμένων από την ιστορία θέσεων, χωρίς προοπτική και πρόταση, είναι χαμένη. Όπως χαμένη είναι και η ψήφος του άκυρου, του λευκού και της αποχής.
Οι ώρες απαιτούν συμμετοχή και επιλογή των καλύτερων, των ικανότερων, αυτών που πολιτεύονται για να προσφέρουν και αυτών μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στην έξοδο από το πρόβλημα.
Τέλος θεωρώ πως έφτασε επιτέλους η ώρα που πρέπει να προταχθεί η αλήθεια, ιδιαίτερα από αυτούς που σας ζητάνε την ψήφο. Προσωπικά δεσμεύομαι στην αλήθεια απέναντί σας, έστω και αν πολλές φορές δεν θα ακούγεται ευχάριστα.
Η κρίση, η επιλογή αλλά και η ευθύνη πλέον θα είναι δική σας. Το θέμα όμως δεν είμαι εγώ αλλά η Βοιωτία στο νέο κοινωνικοοικονομικό τοπίο.
Δεν σας κάλεσα για να σας περιγράψω την τρέχουσα κατάσταση. Την ζείτε κάθε μέρα. Ούτε βέβαια για να αναζητήσουμε ευθύνες για την εθνική κατάντια μας. Λίγο πολύ σας είναι γνωστοί οι υπεύθυνοι και τα γεγονότα. Ούτε είναι, πιστεύω, ώρα για κριτική και αντιπαράθεση, που είναι εύκολη, αλλά για σοβαρές προτάσεις και πρωτοβουλίες. Δεν θα μπω στη λογική αυτή. Είναι όμως ώρα για ουσιαστική δουλειά.
Ούτε σας κάλεσα για να προπαγανδίσω τις θέσεις της Ντόρας Μπακογιάννη και της Δημοκρατικής Συμμαχίας στις τάξεις της οποίας έχω στρατευθεί και να σας καλέσω να μας ψηφίσετε. Σας προτείνω όμως να μας παρακολουθείτε και να μας συγκρίνετε. Με κριτήρια τη συνέπεια, την καθαρότητα του πολιτικού λόγου , την αλήθεια, την αποτελεσματικότητα και την προοπτική. Πιστεύω πως θα σας πείσουμε.
Σας προτείνω, τέλος, να είστε εξαιρετικά καχύποπτοι και προσεκτικοί, τουλάχιστον από δω και πέρα, στα ωραία λόγια, τις υποσχέσεις, τις εθνικιστικές κορώνες και τα ταξίματα. Θα είναι σίγουρα κάλπικα στη σκληρή πραγματικότητα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Σας κάλεσα φίλοι μου απ’ τη μια για να πω φωναχτά τον προβληματισμό και τις σκέψεις μου για το αύριο και από την άλλη για να σας ακούσω. Τις σκέψεις, τις απόψεις και τις προτάσεις σας, κυρίως αυτές.
Το αύριο – και απευθύνομαι κυρίως στους νέους - προοιωνίζεται δύσκολο και όπως και το σήμερα που ζούμε, δεν μοιάζει με τίποτα απ’ όσα έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει προοπτική και ελπίδα. Είναι πεποίθησή μου πως όλα μπορούν και θα πάνε καλά, αρκεί να κατανοήσουμε κάποιες αλήθειες και τη νέα πραγματικότητα και να την διαχειριστούμε έξυπνα και με σύγχρονο πνεύμα.
Κυρίες και κύριοι,Γεννηθήκαμε σε ευλογημένο τόπο. Η Βοιωτία, απ’ άκρου σ’ άκρο, είναι τόπος μοναδικός. Εκτός από την προνομιακή της θέση δίπλα στην Αττική, συνδυάζει την εύφορη γη με καλή και ποικιλόμορφη αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, τουρισμό, θάλασσα και πολιτισμό. Με πολύ δουλειά, φαντασία και εφευρετικότητα, η περιοχή μας αναπτύχθηκε ραγδαία, αν και άναρχα και χωρίς σχεδιασμό όπως άλλωστε όλη η χώρα. Καταφέραμε η Βοιωτία, στα χρόνια που πέρασαν, να εκμεταλλευθεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και να είναι ο δεύτερος νομός της χώρας με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της. Η πρωτογενής παραγωγή και η βιομηχανική απασχόληση έφεραν την άνθιση του εμπορίου και την οικοδομική έκρηξη, με προεξάρχουσα τη Λιβαδειά. Στην πορεία προστέθηκε και ο Παρνασσός με το χιονοδρομικό Κέντρο, που δημιούργησε χειμερινό τουριστικό πόλο και η ανάπτυξη κινήθηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Αυτά όμως μέχρι το 2008 που ήρθε η οικονομική κρίση και όσα επακολούθησαν.
Σήμερα σε εντελώς νέο περιβάλλον πρέπει να αντιμετωπίσουμε πρωτόγνωρες συνθήκες. Η Βοιωτία συνεχίζει να έχει, αντίστροφες όμως, πρωτιές. Πρώτη στην ανεργία. Ψηλά στον αριθμό των επιχειρήσεων που κλείνουν. Νεκρή η οικοδομική δραστηριότητα. Το εμπόριο που αναπτύχθηκε, ιδιαίτερα στην πόλη αυτή, μαραζώνει. Προβλήματα παντού.
Το ερώτημα είναι απλό και αμείλικτο. Τι κάνουμε, τι μπορούμε και τι πρέπει να κάνουμε.
Χόρτασε το μάτι και το αυτί μας από οικονομολόγους και ειδικούς. Θάρθουν πάλι να σας πουν τα ίδια. Ψεύτικα μεγάλα λόγια και ταξίματα, που μας κατάντησαν στο τραγικό σήμερα.
Προσωπικά, όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι, είμαι πολλά χρόνια στην πραγματική ζωή.
Η επαγγελματική μου δραστηριότητα, και η θητεία μου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μου έδωσαν τη δυνατότητα να ζω από μέσα τα προβλήματα εκεί που υπάρχουν. Και να κάνω απλές, πρακτικές σκέψεις και πρακτικές, χρήσιμες και εφαρμόσιμες προτάσεις. Κάποιες από αυτές θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Πρέπει να προτάξουμε όμως κάποιες οδυνηρές διαπιστώσεις, που δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.
Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για το μέλλον να αντιληφθούμε – ιδιαίτερα οι νέοι στους οποίους και πάλι απευθύνομαι - και να αποδεχθούμε εγκαίρως κάποιες αλήθειες, έστω κι αν ακούγονται πικρές.
Το Κράτος, κυρίες και κύριοι, όπως το ξέραμε, πιστεύω πως τέλειωσε δια παντός και ανεπιστρεπτί.
Τα προσεχή χρόνια η κυρίαρχη αγωνία και η πρώτη προτεραιότητα του κράτους θα είναι η επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής. Όλα τα άλλα θα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Με το ζόρι θα βγαίνουν κάποιες κοινωνικές δράσεις. Με απλά λόγια: Το Κράτος για κάμποσα χρόνια θα μας ζητάει πολλά και θα δίνει λίγα. Και ακόμα πιο απλά. Το κράτος δεν έχει και δεν θα έχει χρήματα. Με εξαίρεση όσα έργα έχουν απομείνει και χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια, ό,τι χρήματα έρθουν στη χώρα θα είναι χρήματα που εμείς πρέπει να μπορέσουμε να προσελκύσουμε ή να δημιουργήσουμε. Δημιουργώντας οι ίδιοι ευκαιρίες, στον ιδιωτικό κυρίως τομέα της οικονομίας, που θα έχει τον κυρίαρχο ρόλο.
Για μας στη Δημοκρατική Συμμαχία, που πιστεύουμε στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στόχος είναι οι επενδύσεις και οι δουλειές , γιατί μόνο έτσι θα βγούμε από το αδιέξοδο.
Στους δύσκολους καιρούς που έρχονται, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, θα πρέπει να προτάξουμε στη λογική μας ένα. Να αλλάξουμε πολλές απόψεις εμείς οι ίδιοι. Να διώξουμε εγκατεστημένες βαθιά στο μυαλό μας νοοτροπίες. Ποιες είναι αυτές:
Πρώτα – πρώτα να ξεχάσουμε τον διορισμό στο δημόσιο τομέα, ως επαγγελματική προοπτική των νέων.
Το κράτος θα απολύει πολλούς και θα προσλαμβάνει λίγους. Τα στέϊτζ και τα μεροκάματα των ανέργων στους δήμους, που ακούγονται τελευταία, γίνονται για να δείξουμε μικρότερο ποσοστό ανεργίας και δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Αποτελούν άθλια παλαιοκομματικά μπαλώματα, που διαιωνίζουν την λογική του κράτους - εργοδότη που μας λύνει όλα τα προβλήματα. Ο Έλληνας δεν θέλει ελεημοσύνη, θέλει δουλειά. Τα χρήματα του Κοινωνικού Ταμείου, αντί να πέσουν στην παραγωγή, πέφτουν σε ελεημοσύνη. Αντί να δημιουργήσουν δουλειές πετιούνται στην Έρκυνα.
Το Δεύτερο που πρέπει να ξεχάσουμε είναι η προοπτική της ευθείας και άμεσης οικονομικής επιχορήγησης των επιχειρηματικών, αλλά και των αγροτικών δραστηριοτήτων, από το Ελληνικό Κράτος, όπως την ξέραμε. Εξαίρεση θα είναι τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που όμως για να τα πάρουμε θέλουν σοβαρότητα, δουλειά και προετοιμασία. Πιστεύω πως μετά από τις πρόσφατες εξελίξεις η Τράπεζες θα ανοίξουν σιγά - σιγά τις χρηματοδοτήσεις. Όχι όπως τις ξέραμε βέβαια, αλλά καλύτερα από τη σημερινή απουσία και καταστροφική συμπεριφορά τους, που έχει νεκρώσει την αγορά.
Το τρίτο που πρέπει να διώξουμε από το μυαλό μας αναφέρεται στους Δημοτικούς άρχοντες.
Κύριοι Δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, μέχρι να ξεκαθαριστεί το δημοσιονομικό τοπίο, το ζείτε άλλωστε ήδη , πρέπει να κάνετε τα κουμάντα σας. Οι κρατικές επιχορηγήσεις, τακτικές και έκτακτες, θα είναι ολοένα και μικρότερες. Μην ελπίζετε σ’ αυτές. Ούτε ο κόσμος μπορεί να φορολογηθεί άλλο. Εισπράξτε απ’ όλους αυτά που πρέπει, δίκαια, και νοικοκυρέψτε τα οικονομικά σας.
Τέταρτο. Την ώρα αυτή που μειώνονται κάθετα τα εισοδήματα του κόσμου, στα όρια της φτώχειας, πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε από το Κράτος αυτά που πρέπει και μπορεί να μας δίνει. Να απαιτήσουμε σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος, καθαρό τοπίο και θεσμούς. Απλές και ξεκάθαρες διαδικασίες. Διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Για να μπορούμε να αναπτυχθούμε. Αυτό σημαίνει, εκτός των άλλων και ρεαλιστικό και καθαρό συνδικαλισμό να βάζει πλάτη, και όχι όπως έκανε μέχρι τώρα, να φρενάρει την ανάπτυξη.
Πέμπτο και κύριο. Πρέπει να πάρουμε την τύχη, την προκοπή και το μέλλον στα δικά μας χέρια. Με ρεαλισμό, φαντασία, ενότητα και κυρίως σύγχρονο πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας. Και βέβαια δουλειά, πολύ δουλειά.
Έτσι πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε και μάλιστα γρηγορότερα απ’ ότι περιμένουν κάποιοι δύσπιστοι, ντόπιοι και ξένοι.
Κυρίες και κύριοι
το μνημόνιο ψηφίστηκε και η δανειακή σύμβαση υπογράφηκε σήμερα. Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, είναι πραγματικότητα στη ζωή μας, που πρέπει να διαχειριστούμε στο μέλλον. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς δεν έχει ουσία να ψηφίσουμε για τιμωρήσουμε κάποιους που ψήφισαν έτσι ή αλλιώς.
Η, ιστορική θάλεγα, ευθύνη όλων είναι να διαλέξετε αυτούς που θα διαχειριστούν τη χώρα στις νέες συνθήκεςς καλύτερα, καθαρότερα και αποτελεσματικά. Αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα των προσεχών εκλογών. Γιαυτό επαναλαμβάνω πως η ψήφος που θα δώσετε με θυμό και αγανάκτηση θα είναι χαμένη, αν δοθεί σε δυνάμεις που, αντί για ελπίδα και μέλλον, προπαγανδίζουν την καταστροφή και το αδιέξοδο. Το ίδιο χαμένη θα είναι και η ψήφος στις ανεδαφικές υποσχέσεις.
Ας γυρίσουμε όμως στα δικά μας.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει ο Βοιωτός, είτε λέγεται δημόσιος άρχοντας, είτε απλός πολίτης, για να αντιμετωπίσει το μέλλον; Μεγάλο θέμα και ο χρόνος μιας ομιλίας λίγος.
Ανάπτυξη, εκσυγχρονισμός, μεταρρυθμίσεις. Όπου σταθείς ακούς από όλους τις μαγικές και λυτρωτικές λέξεις αυτές. Φάρμακο και ελπίδα δια πάσα νόσο. Δυστυχώς, όμως κανένας, ιδίως απ’ αυτούς, που κάνουν το μεγαλύτερο θόρυβο για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του κράτους, κανένας δεν μιλάει και δεν προτείνει συγκεκριμένα πράγματα και λύσεις. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω.
Η αύξηση των μισθών και των συντάξεων του δημόσιου τομέα για να αυξηθεί η κατανάλωση και κατά συνέπεια η παραγωγή και η απασχόληση, που προτείνουν κάποιοι για να χαϊδεύουν τα αυτιά σας, αποβλέπει στο να διατηρηθεί το υπάρχον οικονομικό μοντέλο που χρεοκόπησε τη χώρα. Δεν λένε όμως από πού θα βρεθούν τα χρήματα που χρειάζονται, αφού κανένας δεν μας δανείζει πλέον και το μοντέλο αυτό που χρεοκόπησε λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια με δανεικά.
Άλλοι προτείνουν να μην πληρώσουμε τα δανεικά και να πορευτούμε σα να μην χρωστάμε τίποτα ως χώρα. Αυτοί κρύβουν υποκριτικά την απλή πραγματικότητα, που λέει ότι ακόμα κι έτσι, -με δεδομένο μάλιστα ότι αυτό έχει ήδη γίνει σε σημαντικό βαθμό με το PSI και τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού από τους Ευρωπαίους - και πάλι θα πρέπει να βάλουμε τάξη στην οικονομική ζωή μας. Να κάνουμε κουμάντο νοικοκύρη ώστε κάθε χρόνο να μην μπαίνουμε μέσα. Να ξοδεύουμε λιγότερα απ’ όσα εισπράττουμε, γιατί αν δεν το κάνουμε κανένας δεν θα μας εμπιστεύεται και κανένας δεν θα μας δανείζει.
Αυτά θα τα’ ακούσετε κατά κόρο τις εβδομάδες που έρχονται.
Ας μπούμε όμως στις σκέψεις μου για την περιοχή, που σημειώνω πολλές έχω μεταφέρει στο πρόγραμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Θα αγωνιστώ γι’ αυτές, αν μου δώσετε την δύναμη με την ψήφο σας.
Αγαπητοί συντοπίτες,
η γεωργική παραγωγή μαζί με την ενέργεια και τον τουρισμό και τον πολιτισμό είναι, πιστεύω, οι πυλώνες στους οποίους θα στηριχθεί η ανάπτυξη της χώρας στα προσεχή χρόνια. Γιατί βασίζονται στην εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας μας. Μικρογραφία της χώρας η Βοιωτία, σε μεγάλο βαθμό γεωργική περιοχή με τεράστιες δυνατότητες, λόγω και της γεωγραφικής της θέσεως. Παράλληλα έχει σημαντικό όπλο τη μεγάλη βιομηχανική συγκέντρωση. Αυτά κυρίως πρέπει να εκμεταλλευθούμε και να είστε σίγουροι ότι θα πάμε καλά.
Θα περιοριστώ μόνο στα δύο αυτά γενικά θέματα, που ιεραρχώ ως τα σημαντικότερα για την περιοχή. Τη γεωργία και την βιομηχανική συγκέντρωση. Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να αναφερθώ και στα υπόλοιπα. Αναγκαστικά θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά θέλω να ακουστούν κάποια πράγματα, που πολλοί αποφεύγουν και να ακουμπήσουν.
Πρώτον. Η γεωργία και οι αγρότες.Διάβασα ότι στη Μακεδονία οι μεγάλοι ποτιστικοί κάμποι μένουν σχεδόν 25% ακαλλιέργητοι. Το ίδιο αν και σε λίγο μικρότερο ποσοστό και στη Θεσσαλία. Αυτό οφείλεται , εκτός των άλλων, και στο νόμο του 2006 που μετέτρεψε τις κοινοτικές επιδοτήσεις σε πάγια δικαιώματα. Στον νόμο αυτό δυστυχώς δεν υπάρχει πρόβλεψη που να εξαρτά την καταβολή της επιχορήγησης από την συνέχιση της καλλιέργειας. Και κάποιοι με πολλά στρέμματα εισπράττουν την επιδότηση και αφήνουν τη γη ακαλλιέργητη. Ευτυχώς στη Βοιωτία δεν συμβαίνει αυτό. Για το πολύ σοβαρό θέμα αυτό ετοιμάζουμε στη Δημοκρατική Συμμαχία παρέμβαση, γιατί είναι απαράδεκτο να εισάγουμε από την Τουρκία ραδίκια, από την Κίνα σκόρδα, από την Κύπρο πατάτες και εδώ να μένουν εύφοροι κάμποι ακαλλιέργητοι.
Τα μεγάλα προβλήματα και τα πάγια αιτήματα όλων των αγροτών, αλλά και των κτηνοτρόφων, γιατί από αυτά εξαρτάται άμεσα το εισόδημά τους, είναι: Η μείωση του κόστους παραγωγής και η αύξηση της τιμής διάθεσης των προϊόντων .
Φίλοι αγρότες και κτηνοτρόφοι.
Τα εισοδήματα όλων ανεξαιρέτως των πολιτών - καταναλωτών έχουν συρρικνωθεί σε ακραία όρια. Πιστεύω ότι στα επόμενα χρόνια οι λιανικές τιμές των προϊόντων που πάνε στην κατανάλωση, είτε θα μειώνονται είτε στην καλύτερη περίπτωση θα μείνουν σταθερές. Ανάλογη θα είναι και η εξέλιξη της τιμής των αγροτικών προϊόντων – πρώτων υλών, όπως το λάδι και το στάρι, αλλά και το βαμβάκι, που αφορά άμεσα την περιοχή, αν και αυτό επηρεάζεται από την διεθνή ζήτηση. Το βάρος συνεπώς πρέπει να πέσει, να το ρίξετε εσείς, στο κόστος παραγωγής και το κόστος διάθεσης των προϊόντων. Έτσι μπορούν και να πέσουν οι τιμές και οι παραγωγοί να κερδίζουν περισσότερα. Και αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους.
Το κόστος εργασίας πέφτει και θα πέσει περισσότερο στις νέες συνθήκες με παράλληλη αύξηση της αυτοαπασχόλησης.
Μένουν το νερό, τα καύσιμα, τα εφόδια.Το κόστος του πετρελαίου είναι κυρίως φόρος. Και μάλιστα είναι ο πλέον άμεσα εισπραττόμενος φόρος. Εκτιμώ ότι στα προσεχή χρόνια, που οι ανάγκες του κράτους στα πλαίσια της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι και θα είναι επιτακτικές, δεν θα υπάρξει δυνατότητα μείωσης της τιμής των καυσίμων. Κι αυτό γιατί διαφορετικά θα πρέπει τα έσοδα του κράτους από τον σχετικό φόρο να βρεθούν απ’ αλλού και δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα μείωσης μισθών και συντάξεων. Μοναδική λύση μείωσης του κόστους των καυσίμων είναι η δραστική μείωση της χρήσεως του μηχανολογικού εξοπλισμού με την λελογισμένη και προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες χρήση του, στο πότισμα, στην καλλιέργεια, στην συγκομιδή. Διώξτε αυτούς που θα σας υποσχεθούν μειώσεις των τιμών των καυσίμων.
Το νερό. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα όλο και λιγοστεύει και το κόστος του όλο και θα μεγαλώνει. Θα μου επιτρέψετε μια υπερβολή. Την χρήση του νερού τα επόμενα χρόνια πρέπει να την διαχειριστούν οι αγρότες, ως εάν η χώρα βρίσκεται σε σοβαρή και παρατεταμένη λειψυδρία. Αναζητήστε άλλες σύγχρονες μεθόδους, όπως π.χ. το πότισμα με σταγόνες, που απαιτούν βέβαια εξοπλισμό και επενδύσεις. Μόνον όμως έτσι μπορεί να μειωθεί το κόστος της άρδευσης και κατά συνέπεια της παραγωγής. Το κράτος, θα απαιτήσουμε και αυτό να το διεκδικήσουμε – γιατί αυτός θα πρέπει να είναι πλέον ο ρόλος του - πρέπει να επιβάλει και να ενισχύσει τεχνικά, επιστημονικά και οικονομικά την προσπάθεια αυτή. Το πρόβλημα όμως είναι δικό σας, και εσείς πρέπει να έχετε τον πρώτο λόγο στη λύση του.
Η Κωπαίδα. Είναι άδικο και απαράδεκτο χωράφια στην Κωπαίδα να ποτίζονται με γεωτρήσεις. Είναι μια ακόμα αποτυχία του Κράτους, που επιμένει να διαχειρίζεται τα νερά με δημόσιο φορέα. Τους είδδαμε τους δημόσιους φορείς. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Κατασπαταλώνται τα νερά, οι αγρότες δεν πληρώνουν και εν τέλει δεν ποτίζουν από τα νερά, που, όπως μου λένε, φτάνουν και περισσεύουν να αρδεύσουν την Κωπαίδα με πολύ μικρότερο κόστος. Φαύλος κύκλος. Δεν πληρώνουμε γιατί δεν ποτίζουμε λένε οι αγρότες. Πληρώστε για να ποτίσετε λέει ο Οργανισμός. Τέλος αυτή η πολυτέλεια. Από τώρα και πέρα τα πράγματα στενεύουν και το πρόβλημα πρέπει να λυθεί δραστικά. Μαθαίνω μάλιστα πως πρόσφατα τα χρέη πολλών αγροτών στον Οργανισμό βεβαιώθηκαν στην Εφορία και θα αρχίσουν τα σοβαρά προβλήματα.
Η μόνη λύση είναι να πάρουν οι αγρότες το θέμα στα χέρια τους. Ο Οργανισμός Κωπαίδας είναι σ’ αυτούς που θα καταργηθούν. Πιστεύω πως είναι μια μοναδική ευκαιρία να διεκδικήσετε – να διεκδικήσουμε μαζί - να μετατραπεί ο Οργανισμός σε πολυμετοχική ανώνυμη εταιρεία με μετόχους τους αγρότες που ποτίζουν χωράφια στη Κωπαίδα. Να μελετηθεί, στα χωράφια όμως και όχι στα γραφεία, η διαχείριση των νερών της Κωπαίδας. Για να μπορούν οι αγρότες να καλύπτουν πλήρως τις αρδευτικές τους ανάγκες, με δημόσια νερά και μικρότερο κόστος. Πιστεύω, αν και δεν είμαι ειδικός, πως ο εκσυγχρονισμός του δικτύου και ο εξοπλισμός διαχείρισης των νερών που είναι βασικό έργο υποδομής έπρεπε να είχε ενταχθεί και να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ. Γιατί αυτό θα ήταν έργο και επένδυση στην ανάπτυξη. Και τα έργα αυτά πρέπει να έχουν προτεραιότητα. Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, που είναι πλέον αρμόδια για το θέμα πρέπει – έπρεπε θάλεγα- να μελετήσει ειδικά το θέμα της ένταξης των έργων εκσυγχρονισμού της άρδευσης της Κωπαίδας στο ΕΣΠΑ, έστω και την τελευταία αυτή στιγμή. Διεκδικήστε το και θα είμαστε μαζί σας.
Οι Συνεταιρισμοί και οι Ενώσεις τους έχουν κατηγορηθεί για πολλές αμαρτίες, ως εστίες διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και σκανδάλων. Όπως σε όλα τα πεδία της Ελληνικής οικονομικής ζωής ο κομματισμός υπήρξε η αιτία της αποτυχίας και των Συνεταιρισμών. Είναι όμως, μαζί με τις άλλες μορφές συνεργασίας στο αγροτικό τομέα, που προβλέπει η νομοθεσία, όπως οι Ομάδες Παραγωγών και άλλες, πολύ χρήσιμα εργαλεία. Στις μορφές αυτές συνεργασίας επιβάλλεται να ρίξετε το βάρος από δω και πέρα, με στόχο τη μείωση των εξόδων παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων.
Αγαπητοί φίλοι, αγρότες και κτηνοτρόφοι,
επαναλαμβάνω μονότονα. Μην περιμένετε από το Κράτος δραστικές παρεμβάσεις στο θέμα των τιμών. Δεν επιτρέπει πλέον η θέση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση την διατίμηση. Μειώσετε τα κόστη για να κερδίσετε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδότησε τα γεωργικά προϊόντα, τόσα χρόνια, για να εκσυχρονιστεί η γεωργική παραγωγή και να γίνει ανταγωνιστική. Κι αυτό θα είχε γίνει αν τα χρήματα από τις επιχορηγήσεις επενδύονταν στη γη. Είτε για το μεγάλωμα του κλήρου είτε με την βελτίωση των ατομικών υποδομών. Το σκεπτικό ήταν να γίνουν οι αγρότες μικροί ή και μεγαλύτεροι επιχειρηματίες βιώσιμων επιχειρήσεων. Δυστυχώς, όπως όλα, και οι Κοινοτικές επιδοτήσεις εκτράπηκαν του σκοπού τους και διατέθηκαν στην αλόγιστη κατανάλωση. Τώρα όμως ο εκσυγχρονισμός είναι επιτακτική ανάγκη επιβίωσης και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους. Ο γεωργός πρέπει να γίνει ανταγωνιστικός επιχειρηματίας. Οι αγρότες, και ιδιαίτερα οι Βοιωτοί, που δεν έχουν απέραντες εκτάσεις, πρέπει να είναι πρωτοπόροι. Θα πρέπει να σκεφτούν πως ο χρόνος που θα καταργηθούν οι επιδοτήσεις πλησιάζει και πρέπει να προετοιμαστούν έγκαιρα για να επιβιώσουν και χωρίς αυτές. Με ευχαρίστηση μαθαίνω πως η πρόταση είναι να διατηρηθούν οι επιδοτήσεις στο βαμβάκι για κάποια χρόνια ακόμα, με μικρές ετήσιες μειώσεις. Πιστέψτε με, αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αν συνεχίσουμε όπως πριν.
Η λύση είναι μονόδρομος. Η συνεργασία περισσότερων στην καλλιέργεια, την προμήθεια των εφοδίων, την χρήση του εξοπλισμού και την διακίνηση των προϊόντων. Το Συνεταιριστικό και Ομαδικό πνεύμα, που εγκαταλείψαμε στο βωμό του καταναλωτισμού και του ατομισμού που επικράτησαν στην Ελληνική Κοινωνία, πρέπει να αναβιώσουν. Ως μοναδική διέξοδος επιβίωσης και προόδου. Με πνεύμα πρακτικό και σε βάση καθαρά ιδιωτικοοικονομική. Είναι ανάγκη να συνεργαστούν μεταξύ τους οι αγρότες, κατά ομάδες ιδιαίτερα στη Βοιωτία, που ο κλήρος είναι μικρός, ακόμα και με εταιρική μορφή. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανένας ότι αλλιώς διαπραγματεύονται τα 100 στρέμματα και στις αγορές και στις πωλήσεις και αλλιώς τα 1000. Άλλο είναι το κόστος να δουλεύει ένας εξοπλισμός αξίας δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για 100 και άλλο για 1000 ή και περισσότερα στρέμματα. Η λογική του μεγάλου νοικοκύρη με τα πολλά και μεγάλα τρακτέρ και τις πανάκριβες μηχανές, που κάθονται τις περισσότερες μέρες του χρόνου, δεν μπορεί να συνεχιστεί, γιατί δεν έχει μέλλον.
Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο του κόστους των γεωργικών προϊόντων, που μπορεί θεσμικά να βοηθηθεί από το Κράτος είναι τα ενοίκια των χωραφιών. Μελετάμε στη Δημοκρατική Συμμαχία και σύντομα θα διατυπώσουμε ειδική πρόταση για το θέμα αυτό. Πρόταση που θα συνδυάζει τα μισθώματα με το φόρο και την επιδότηση. Στόχος. Τα μισθώματα να επιτρέπουν στον μισθωτή πραγματικό αγρότη να είναι ανταγωνιστικός και να κερδίζει, χωρίς να απαξιώνονται τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη. Θα έχετε ακούσει η τρόϊκα πιέζει για τήρηση βιβλίων και από τους αγρότες, οπότε τα δεδομένα αλλάζουν και πρέπει να σκεφτούμε μαζί και άλλες μορφές συνεργασίας, όπως οι εταιρείες, προσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα.
Η βοιωτική γη είναι ευλογημένη κλιματολογικά, εδαφολογικά, χωροταξικά. Εκμεταλλευτείτε τις δυνατότητες και την θέση της. Αλλάξτε καλλιέργειες και εποχές. Στραφείτε σε αυτά που ζητάει κάθε φορά η κοινωνία και από τα οποία μπορείτε να κερδίσετε. Κάντε παραγωγές εκτός εποχής. Επενδύστε στην πιστοποιημένη ποιότητα. Στραφείτε στις βιολογικές καλλιέργειες. Εκτός του ότι επιδοτούνται ειδικά, τρέχει μαθαίνω και κάποιο πολύ ευνοϊκό πρόγραμμα, θα σας δώσουν καλύτερες τιμές. Μελετείστε τη διεθνή αγορά. Τώρα με το διαδίκτυο, η πληροφόρηση, που παλιά ήταν προνόμιο των λίγων, έγινε ευκαιρία για τους σοβαρούς και τους έξυπνους, ιδιαίτερα τους νέους.
Από την πλευρά μας ως, Δημοκρατική Συμμαχία και εγώ προσωπικά θα είμαστε δίπλα σε κάθε δυναμική και πρωτότυπη πρωτοβουλία. Είναι η βάση της πολιτικής μας. Δώστε μας τη δύναμη με την στήριξή σας.
Φίλοι Βοιωτοί αγρότες και κτηνοτρόφοι.
Εκμεταλλευθείτε την Εθνική οδό και την μικρή απόσταση από την Αθήνα. Είναι εύκολο να δημιουργήσετε μια μόνιμη αγορά στην Εθνική οδό. Δυστυχώς εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτίρια υπάρχουν πολλά. Καταργήστε μόνοι σας τους χονδρεμπόρους του Ρέντη. Η διαφορά θα φανεί άμεσα και σε σας και στους λιανεμπόρους και στους καταναλωτές. Η κίνηση αυτή μπορεί και να επιδοτηθεί. Το κίνημα της πατάτας, που άρχισε από τη Θήβα, πρέπει να βρει συνέχεια ουσίας και όχι να μείνει για προβολή στην τηλεόραση. Εμείς το στηρίζουμε.
Το Κράτος, που εμείς θέλουμε και θα αγωνιστούμε για να μεταμορφωθεί, θα πρέπει να έχει ως κύριο ρόλο να παρεμβαίνει με τεχνική και συμβουλευτική βοήθεια στον εξορθολογισμό της παραγωγής και την προσαρμογή της στις απαιτήσεις της αγοράς. Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ρόλος επιτελικός, ελεγκτικός, οργανωτικός, συμβουλευτικός. Κράτος βοήθειας και όχι κράτος εμπόδιο και κράτος δυνάστης. Αλλά μέχρις ότου να συμβεί αυτό είναι ζωτικής σημασίας η αξιοποίηση των πηγών της γνώσης που μπορεί να προσεγγίσει ο καθένας εύκολα πλέον. Η πρότασή μας είναι: Οργανωθείτε για να κάνουμε το μέλλον ελπιδοφόρο.
Αυτά που σας είπα είναι δικές σας σκέψεις και κουβέντες που τα λέτε στα σπίτια και στα καφενεία. Ήρθε η ώρα να γίνουν πολιτική.
Σταματώ εδώ γιατί το θέμα είναι τεράστιο.
Το δεύτερο θέμα στο οποίο θέλω να αναφερθώ, με λιγότερα βέβαια, είναι η μεγάλη βιομηχανική συγκέντρωση του νομού.
Θεωρώ ότι είναι ο δεύτερος μεγάλος οικονομικός πυλώνας της Βοιωτίας που συνέβαλε στο παρελθόν καθοριστικά, εξακολουθεί να συμβάλλει και μπορεί να συμβάλλει ακόμα περισσότερο στην ανάπτυξή της, την απασχόληση και την ευμάρεια των κατοίκων της.
Φίλες και φίλοι,Η θέση της Βοιωτίας κοντά και εκτός Αττικής αλλά και δίπλα σε βασικές πρώτες ύλες και οδικούς άξονες, οδήγησαν στα μεταπολεμικά χρόνια, σε μια πρωτοφανή βιομηχανική συγκέντρωση. Ιδιαίτερα στα όρια του νομού, αλλά και κοντά στις πόλεις και τις πρώτες ύλες. Η βιομηχανική αυτή συγκέντρωση δημιούργησε θέσεις εργασίας και υπεραξίες στη γη και είχε αλυσιδωτή θετική επίδραση στην αλματώδη ανάπτυξη της Βοιωτίας. Το πρόβλημα είναι ότι όλα έγιναν άναρχα, πρόχειρα και άρπα - κόλα. Έτσι δηλαδή όπως αναπτύχθηκε όλη η Ελλάδα και τώρα το πληρώνουμε.
Ήρθε όμως η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άρχισε η σταδιακή ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας στο εσωτερικό δίκαιο, που ανέδειξε τα προβλήματα, τα οποία είχε δημιουργήσει ο, εν πολλοίς αυθαίρετος, τρόπος εγκατάστασης και λειτουργίας της βιομηχανικής συγκέντρωσης στην περιοχή. Άρχισαν σιγά – σιγά να ακούγονται οι άγνωστες παλαιότερα στους πολλούς λέξεις Περιβάλλον. Χωροταξία. Γη υψηλής παραγωγικότητας. Δασικός χαρακτηρισμός. Βιομηχανικά απόβλητα. Προστασία των υδάτων. Επιθεωρητές περιβάλλοντος. Οικολογικές οργανώσεις. Και πολύ πρόσφατα, χρώμιο, βαρέα μέταλλα και ποιότητα ζωής. Και όπως γινόταν πάντα στη χώρα μας και σε όλα τα πράγματα, κυριάρχησε και στα θέματα αυτά το στοιχείο της υπερβολής. Δημιουργήθηκε κλίμα και οργανώθηκε η περιβαλλοντική αντίδραση. Διεκδικήθηκε δυναμικά πλέον η πιστή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Η προσφυγή στο ΣτΕ, που ήταν αδιανόητη παλαιότερα, έγινε κανόνας. Η ανέτοιμη και χωρίς όραμα και σχέδιο πολιτική ηγεσία και η ανενημέρωτη και πλημμελώς στελεχωμένη δημόσια διοίκηση έτρεχαν ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις.
Αποτέλεσμα. Ο δαίδαλος της γραφειοκρατίας γιγαντώθηκε με τις αποσπασματικές, σχεδόν προσωπικές, ρυθμίσεις και την παντελή έλλειψη οργανωμένου θεσμικού πλαισίου. Καταφέραμε να αποθαρρύνουμε και να διώξουμε τους επενδυτές.
Όλα αυτά έγιναν σε πανελλαδική βάση. Στη Βοιωτία όμως εμφανίστηκαν με ιδιαίτερη έξαρση, λόγω ακριβώς της μεγάλης βιομηχανικής συγκέντρωσης και του άναρχου, χωρίς κανόνες τρόπου εγκατάστασης και λειτουργίας της.
Κλασσικό παράδειγμα ο Ασωπός, που πάγωσε κάθε ανάπτυξη στην περιοχή. Και το χειρότερο. Λόγω της μεγάλης αρνητικής δημοσιότητας του θέματος, κατασυκοφαντήθηκαν τα γεωργικά προϊόντα μιας κατ’ εξοχήν γεωργικής περιοχής, με ανυπολόγιστη ζημία για τους αγρότες από τη Θήβα μέχρι την Τανάγρα και το Σχηματάρι.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης ειδικά με το αντικείμενο αυτό, ζω από πολύ κοντά την αποθάρρυνση των επενδυτών και την σταδιακή αποβιομηχάνιση που επέρχεται, με τραγικές συνέπειες για την απασχόληση, που είναι ήδη ορατές. Η βιομηχανία είναι αιμοδότης για τη Βοιωτία και το αίμα που παρέχει μειώνεται σταθερά. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την αιμορραγία. Άμεσα.
Η πρώην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και ήδη η Περιφέρεια αντιμετώπισε το θέμα διεκδικητικά, ζητώντας από το κράτος να λύσει τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Το κράτος όμως, σπάταλο εκεί που δεν έπρεπε, και τσιφούτικο εκεί που έπρεπε, ανέθετε πανάκριβες μελέτες σε ημέτερους και τα θέματα σέρνονται. Παράλληλα πέφτουν τα πρόστιμα βροχή. Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Είναι πρώτη προτεραιότητα και κατεπείγουσα ανάγκη να δημιουργήσουμε το θεσμικό πλαίσιο που θα κάνει πάλι τη Βοιωτία ελκυστική στις επενδύσεις. Για να γυρίσει πίσω η επιχειρηματικότητα, η απασχόληση και εν τέλει η ευημερία. Δηλαδή να ανοίξουν οι δουλειές, που είναι και ο στόχος. Μόνο έτσι θα ζωντανέψει το εμπόριο, η οικοδομή και τα επαγγέλματα που πεθαίνουν.
Είπα και στην αρχή ότι από το κράτος πρέπει να ζητάμε εκείνα που πρέπει και εκείνα που μπορεί. Και θα μπορεί λίγα. Είναι ανώφελο, αδιέξοδο και ξεπερασμένο πλέον να εμμένουμε στο ίδιο διεκδικητικό μοτίβο. Τα στενά οικονομικά της χώρας δεν επιτρέπουν ανεδαφικές διεκδικήσεις. Πρέπει να πάρουμε και στον τομέα αυτό τα πράγματα στα χέρια μας. Μπροστάρηδες οι νέοι, οι εκπρόσωποι του νομού και οι φορείς του. Η Περιφέρεια, το Επιμελητήριο, οι Οργανώσεις, οι βουλευτές.
Τι πρέπει να κάνουμε.Το πρώτο είναι να απαιτήσουμε να δημιουργηθούν ασφαλείς νομικές, χωροταξικές, ιδιοκτησιακές και περιβαλλοντικές προϋποθέσεις στην περιοχή μας. Προϋποθέσεις που θα επιτρέπουν την γρήγορη, καθαρή και εύκολη αδειοδότηση των διαφόρων δραστηριοτήτων. Για να το πετύχουμε αυτό τα πρώτα πράγματα που θα πρέπει να κυνηγήσουμε είναι: οι χρήσεις γης, το κτηματολόγιο και το δασολόγιο. Και εξηγούμαι.
Αν δεν ξεκαθαριστεί σε όλο το νομό τι μπορεί να γίνει και που μπορεί να γίνει, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αν δεν ξεκαθαριστούν οι περιοχές που καλύπτονται από απαγορεύσεις όπως οι αρχαιολογία, τα δάση, οι εθνικοί δρυμοί και άλλες, όπως π.χ. η απόσταση από τη Λίμνη Υλίκη, τα πάντα θα είναι στον αέρα. Αυτό λέγεται χωροταξία και καθορισμός χρήσεων γης. Για να γίνει αυτό απαιτούνται κάποιες μελέτες ανά Δήμο και περιοχή. Οι μελέτες αυτές κοστίζουν μεν , όχι όμως τόσο ώστε να είναι απαγορευτικές. Κατά την άποψή μου οι φορείς του νομού, στην διάθεση των οποίων θέτω ανιδιοτελώς την επαγγελματική μου εμπειρία, πρέπει άμεσα:
Πρώτο. Να διεκδικήσουν δυναμικά την απλοποίηση των διαδικασιών έγκρισης των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων των ΣΧΟΑΠ και όλων των μελετών που καθορίζουν τις χρήσεις γης. Με τις υπάρχουσες δαιδαλώδεις διαδικασίες δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Προσωπικά αλλά και το κόμμα που συμμετέχω θα αγωνιστούμε γιαυτό, γιατί το θεωρούμε πρώτη προτεραιότητα για την ανάπτυξη όλης της χώρας. Για ν’ ανοίξουν οι δουλειές και να πάρει μπρος η μηχανή της οικονομίας.
Κλασσικό παράδειγμα, που γνωρίζω από πρώτο χέρι, τα ΓΠΣ της Λιβαδειάς, της Αράχωβας, του Διστόμου και προφανώς θα υπάρχουν και άλλα. Καρκινοβατούν χρόνια και χρόνια από τους μελετητές στα Συμβούλια, στις Επιτροπές και εν τέλει ακυρώνονται από το ΣτΕ. Ή το πρόβλημα με το χιονοδρομικό και τον Εθνικό Δρυμό Παρνασσού που διέκοψε εδώ κι ένα χρόνο κάθε δραστηριότητα στην περιοχή και το Κράτος τρέχει με αραμπά. Ούτε όμως με νόμους, όπως το διαβόητο Φαστ Τρακ γίνεται τίποτα, γιατί και αυτό διαιωνίζει την λογική του άρπα – κόλα.
Δεύτερο. Να δοθεί προτεραιότητα από την Περιφέρεια και τους Δήμους στη χρηματοδότηση των συγκεκριμένων μελετών, που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο και θα επιτρέψουν τις νόμιμες δραστηριότητες με γρήγορες διαδικασίες. Να εκμεταλλευτούμε τα πολλά υπάρχοντα Κοινοτικά προγράμματα, για να τρέξουμε, κατά προτεραιότητα, τις μελέτες και τις διαδικασίες που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο. Στο λεγόμενο Πράσινο Ταμείο υπάρχουν χρήματα για τέτοιες δραστηριότητες που λιμνάζουν. Μόνον έτσι θα γίνει η περιοχή ελκυστική για επενδύσεις, που είναι η μόνη λύση.
Το κτηματολόγιο και οι δασικοί χάρτες είναι δυστυχώς προνόμιο και ευθύνη του κράτους. Δεν είναι όμως δυνατό να υπάρξει ανάπτυξη, κυρίες και κύριοι, αν δεν είναι καθαρό το τοπίο. Δεν είναι δυνατό να μην υπάρχει ασφάλεια των ιδιοκτησιών και να σταματάνε επενδύσεις, ακόμα και μια οικοδομή, που δημιουργούν απασχόληση και πλούτο, με προσωρινά μέτρα του κάθε γείτονα. Δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται ο μικρός ή ο μεγάλος επενδυτής από τον κάθε αρχαιολόγο ή δασικό υπάλληλο και πως θα διαβάσει την δυσανάγνωστη Α/Φ του 1945, που του βάζει ο νόμος ως κριτήριο, και να καρκινοβατούν επενδύσεις σε επιτροπές και παραεπιτροπές. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το πρόβλημα είναι μεγάλο, άμεσο και επείγον.
Θα μου επιτρέψετε στο θέμα αυτό να θυμίσω την ιδεοληπτική και λαϊκίστικη καταψήφιση της παλαιάς πρότασης του Κων/νου Μητσοτάκη να γίνεται ο δασικός χαρακτηρισμός με τις Α/Φ του 1975, που είναι καθαρές και αναμφισβήτητες. Η Δημοκρατική Συμμαχία δεσμεύεται να επαναφέρει την πρόταση αυτή και να την υποστηρίξει σθεναρά.
Παράλληλα πρέπει να διεκδικηθεί δυναμικά το ξεκαθάρισμα του περιβαλλοντικού νομικού αλλά και ουσιαστικού τοπίου. Να καταλάβουμε όλοι ότι το περιβάλλον και η προστασία του είναι πρώτη προτεραιότητα. Δεν μπορεί όμως να είναι φρένο και ανασταλτικός παράγοντας στην ανάπτυξη. Η περιβαλλοντική διεκδίκηση, από τους διάφορους τιμητές των πάντων, πρέπει να οριοθετηθεί στην εφαρμογή των νόμων και των περιβαλλοντικών κανόνων. Να επικεντρωθεί στο τι, πού, και πώς πρέπει να γίνει μια νέα εγκατάσταση ή να εκσυγχρονιστεί μια παλαιά. Δεν μπορεί όμως να φτάνει στην ματαίωση επενδύσεων, έτσι απλά επειδή δεν αρέσουν σε κάποιους. Είναι ανάγκη να βάλουμε όλοι τις προτεραιότητες και να καθορίσουμε τα όρια. Να κινούμαστε σε σταθερά και προκαθορισμένα πλαίσια. Το περιβάλλον είναι ιερό. Παράλληλα όμως είναι ιερός και ο άνθρωπος που ζει και πρέπει να επιβιώνει μέσα στο περιβάλλον. Είναι αναπόσπαστο τμήμα του.
Είναι ανάγκη η κοινωνία μας να μάθει να ανέχεται. Να πρυτανεύσει το μέτρο. Οι επιχειρηματίες να καταλάβουν ότι ζούμε σε συντεταγμένη πολιτεία με κανόνες που πρέπει να σέβονται και να εφαρμόζουν. Οι ακτιβιστές του περιβάλλοντος πρέπει να αντιληφθούν ότι η επιβίωση του ανθρώπου και η απασχόληση είναι εξίσου ιερές, ιδιαίτερα στο εγγύς μέλλον. Και να αγωνίζονται για να τηρούνται οι νόμοι και όχι να νομοθετούν οι ίδιοι κατά το δοκούν. Η χρυσή τομή και το μέτρο γεννήθηκαν ως έννοιες στη χώρα μας. Ίσως βέβαια να φταίει και το ότι από αρχαιοτάτων χρόνων, ως έθνος, είχαμε τάση στην υπερβολή. Και τώρα με τις εκλογές, ειδικά αυτές τις εκλογές, να μην ξεχνάμε ότι η δημαγωγία είναι και αυτή γνήσια αρχαία ελληνική λέξη.
Με αυτές τις σκέψεις , που αν και περιορισμένες, πιστεύω έδωσαν σε όσους δεν με γνωρίζουν το στίγμα μου και τον τρόπο που σκέφτομαι να πολιτευθώ γενικά και ειδικά, θεωρώ σκόπιμο να μην σας κουράσω άλλο. Ήδη το έκανα αρκετά. Είναι χρησιμότερο για μένα να σας δώσω την ευκαιρία να τοποθετηθείτε με παρατηρήσεις ή και ερωτήσεις σε μένα ή τους εκλεκτούς προσκεκλημένους μας. Όσα ανέφερα αποτελούν μικρή μόνο προσέγγιση των θεμάτων που απασχολούν την περιοχή. Η ιεράρχηση των θεμάτων της πρώτης μου εμφάνισης είναι συνειδητή επιλογή μου. Δεν σημαίνει όμως ότι ο τουρισμός, ο πολιτισμός, οι υποδομές και τα άλλα μεγάλα θέματα της χώρας και της Βοιωτίας είναι υποδεέστερα.
Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να εκθέσω τις σκέψεις μου και γι αυτά. Γιατί η Βοιωτία δεν είναι μόνο χωράφια και βιομηχανία. Βοιωτία είναι και οι πολλές κοιτίδες του πολιτισμού της, που είναι και μπορούν να αναπτυχθούν περισσότερο ως τουριστικοί πόλοι. Βοιωτία είναι το Μαντείο του Τροφωνίου και οι πηγές της Κρύας που ακούμε δίπλα μας. Βοιωτία είναι η Θήβα του Οιδίποδα και του Κιθαιρώνα. Βοιωτία είναι ο Ελικώνας, ο Παρνασσός και η Αράχωβα. Βοιωτία είναι το μαρτυρικό Δίστομο, ο Ορχομενός, οι πηγές των Χαρίτων και η Παναγία η Σκριπού. Βοιωτία είναι τα σπουδαία Μοναστήρια του Ελικώνα και του Παρνασσού αλλά και οι παραλίες του Ευβοϊκού και του Κορινθιακού. Βοιωτία είναι και κάθε τι που μπορεί να δώσει ζωή.
Κλείνοντας θέλω να απευθυνθώ και πάλι στους νέους και να τους πω ότι υπάρχει ελπίδα και να μην χάνουν την πίστη τους, ακούγοντας τους κήρυκες της καταστροφής. Τους καλώ να κατανοήσουν τις νέες συνθήκες, είναι άλλωστε ευκολότερο γιαυτούς, και να αρπάξουν τις ευκαιρίες που σύντομα θα δημιουργηθούν. Να δημιουργήσουν ευκαιρίες.
Θέλω επίσης να δεσμευθώ απέναντί σας για δύο πράγματα. Το πρώτο που είπα από τη αρχή και το επαναλαμβάνω ότι από μένα θα ακούτε πάντα αλήθειες, έστω και αν είναι πολλές φορές δυσάρεστες. Το δεύτερο, ότι θα είμαι πάντα δίπλα και μπροστάρης στα δίκαια αιτήματά της περιοχής χωρίς διακρίσεις. Συμπαραστάτης και συμμέτοχος όχι μόνο για να διαβιβάζω τα θέματα , αλλά για να συμμετέχω άμεσα, επιθετικά και ουσιαστικά στην διάγνωση, την προσέγγιση, την μελέτη και την επίλυσή τους.
Σας ευχαριστώ.
